De laatste weken alweer

Na het drukke Wellington, heb ik nog 2 dagen lekker kunnen relaxen in een geweldig hostel in Plimmerton (20 minuten met de trein buiten de stad Wellington). Ik bedoel opstaan met het geluid van de golven en een lekker 2-persoonsbed, het had wel een hotel kunnen zijn met zo'n mooi uitzicht!


De host was zelfs zo vriendelijk dat ik een lift om 7 uur 's ochtends kreeg naar het treinstation want ik moest met de Stray bus mee richting Auckland, die konden me alleen oppikken in Paraparaumu (wat een mond vol!) De busrit duurde ongeveer 5 uur en ik ben uitgestapt in Taupo.
Grappig is dat je overal weer dezelfde mensen tegenkomt, dus hier kwam ik ook weer een duitse meid tegen dat ik al eerder ontmoet had, samen met een meid die op dezelfde kamer sliep en een vriendin van haar besloten we een wandeling te maken. Er was ons namelijk verteld dat er ergens een heet water stroom was en aangezien het echt rotweer is leek het ons wel lekker om daar te gaan zwemmen!
Nou we hadden het niet beter kunnen hebben, een kleine waterval waar heet water uitstroomt en een rivier om in te duiken als je het iets te heet kreeg!

Terwijl we lekker aan het zwemmen waren ontmoeten we daar een canadees koppel die op huwelijksreis waren, zij boden ons een lift aan in hun camper naar de "Craters of the Moon" (een thermisch gebied)


Mooizo! Want dat stuk was iets te ver om te lopen en aangezien geen van ons een eigen auto had..
Aangekomen daar waanden we ons meteen in een surrealistisch landschap met stomende kraters in de grond en rare planten en zo werd een druilerige regenachtige dag toch nog leuk en gezellig.



Morgen ga ik richting Napier, het slechte weer blijft nog wel eventjes aanhouden is me verteld maarja we maken er het beste van! Die laatste 3 weken vliegen immers zo om.

On my own again!

*** reclame *** http://20juli2007.nl *** nu je toch op internet zit, allemaal even een kijkje nemen!

Dag iedereen,

Ik ben weer terug op het noordereiland, na een geweldige 6 weken op het zuidereiland was gisteren toch echt de dag dat ik afscheid moest nemen van mijn reismaatje Susanne.

Suus als je dit leest, het was echt top en we spreken snel wat af als we beide weer thuis zijn! (Oh en het is saai om thee te drinken in m'n eentje :P)

Vandaag mezelf prima bezig kunnen houden in Wellington, onder andere de Zoo, Cable Car en Botanic Gardens en morgen staat een bezoekje aan het Embassy Theatre gepland, want daar draaien ze nog elk weekend Lord of the Rings films, je bent een fan of je bent het niet he ;)
Mijn plannen voor de laatste weken in dit prachtige land staan nog niet helemaal vast, sowieso moet ik Napier, Hastings en de Bay of Islands nog bezoeken dus er is nog genoeg te zien.
Maar het begint ook wel al te kriebelen om het vertrouwde Nederland en bekende gezichten weer te zien hoor!

Sorry geen foto's deze keer want ik kan ze hier niet uploaden..

Finally an update!

Ik weet dat het een tijdje duurde voordat hier wat kwam te staan, maar heb ook een paar dagen buiten de bewoonde wereld gezeten.
Van Queenstown zijn we richting Lake Tekapo gegaan, onderweg passeerden we Mt Cook en het geluk was aan onze kant deze keer. De schitterende berg was goed zichtbaar vanaf de weg, en het superblauwe meer maakte dit natuurlijk een perfecte fotostop.



Lake Tekapo was een klein plaatsje bekend om de "Church of the Good Shepherd" een plaatje die je hier op vele kaarten terugziet.
De toeristenstroom was dan ook onmiskenbaar en de frustraties liepen waarschijnlijk hoog op bij verschillende mensen toen we erachter kwamen dat wegens omstandigheden de kerk gesloten was tussen 12 en 6, een boze brief werd namelijk op de kerkdeur bevestigd.




s' avonds zijn Susanne en ik sterren gaan kijken omdat we er een observatorium tour konden doen.
Supermooi om de melkweg eens vanaf deze kant van de wereld te bekijken, ook hebben we The Southern Cross gezien, Saturnus door de telescope en zelfs 2 andere galaxies! Daarna kwam de bewolking het een beetje verpesten en werd het tijd om lekker te gaan slapen.

Toen we in Lake Tekapo zaten te wachten op de bus werden we door 2 plaatselijke kiwi's al gewaarschuwd dat we daar niet te lang moesten blijven zitten want het zou eindelijk eens flink op onze hoofden kunnen beginnen te regenen. Gelukkig hielden we het nog droog tot Christchurch, maar wat onze zonvakantie in Akaroa had moeten worden werd meer lekker knus voor het haardvuur zitten.
Akaroa is een vulkanisch schiereiland 80 kilometer ten oosten van Christchurch, Akaroa is ook de enige franse settlement in Nieuw Zeeland. Grappig als je ineens door een dorpje loopt waar alle straten ineens een franse naam hebben enzo.

Het eerste hostel waar we in verbleven was "Le Bons Bay Backpackers" een hostel dat al enkele keren door andere mensen tijdens onze reis was aangeraden.
Le Bons Bay ligt nog weer 20 kilometer buiten Akaroa dus de eigenaar kwam ons uit Akaroa in de stromende regen ophalen. Aangekomen bij het hostel was het haardvuur al lekker aan het branden en kwamen er verschillende geuren de keuken uitdrijven.




Voor een paar dollar extra kregen we weer eens een echte maaltijd in plaats van het backpackers eten (pasta en rijst), die de eigenaar zelf voor ons klaarmaakte. Dus zo kwamen we die regenachtige dagen wel door!

Na Le Bons Bay hebben we nog 2 nachten in Akaroa zelf geslapen en een flinke wandeling gemaakt! Best zwaar en warm (27 graden) maar het uitzicht was zeer mooi!

Swimming with Dolphins, Chased by Sealions, Penguin Spotting & Rugby

Na het wildlife-loze Doubtful Sound gingen we richting The Catlins dit keer met wildlife-garantie.
Aangekomen bij Curio Bay werden we blij verrast door de aanwezige "Hector Dolphins" de kleinste en zeldzaamste dolfijn van de wereld.
Met mijn jeugddroom in gedachten trok ik mijn bikini aan om daar in het ijskoude water eens tussen de dolfijnen te gaan spartelen. Geweldig, zoals ze om me heen zwommen en door de golven... Dan te bedenken dat het nog helemaal gratis was! Super!

Na het dolfijnen avontuur gingen we verder richting Whaikipapa, bekend om de aanwezige zeeleeuwen kolonie. Gaaf om twee mannetjes te zien vechten om de dame, minder gaaf als deze heren vinden dat je te dichtbij komt!
Ik stond op een afstandje foto's te nemen maar het stoere volk van de bus dachten dat ze nog wel een paar stappen dichterbij konden komen. Lachen om 10 man te zien rennen voor een zo'n zeeleeuw :P


Omdat Suzanne en ik nog genoeg tijd over hadden, besloten we deze keer in het gehucht Owaka uit te stappen. Bekend om helemaal niks! Maar wel het beste hostel waar ik tot nu toe in geslapen heb en het was eigenlijk helemaal niet slecht om op de meest regenachtige dag tot nu toe onder een warm electrisch dekentje te liggen voor een dagje! ;)
Gelukkig was de mevrouw van de Information Centre heel vriendelijk en heeft ze een "hitch" voor ons geregeld met 2 andere meiden naar Nugget Point!


Na het Owaka avontuur gingen we alweer richting Dunedin waar we een Rugby wedstrijd hebben gekeken van de (gooo-hooo) Highlanders! Je bent nu eenmaal in Nieuw Zeeland dus Rugby hoort er wel een beetje bij!


33 - 17 voor de Highlanders!

Omdat Dunedin een gelijke naam is aan Edinborough liepen de schotse sferen hoog op de volgende ochtend werden we verrast door een wedstrijd tussen alle bagpipes verenigingen in Nieuw Zeeland dus een stad vol met kilten zeker niet verkeerd ;)

Vandaag zijn we weer terug in good ol' Queenstown waar we een nachtje blijven, morgen richting Christchurch via Lake Tekapo. Eigenlijk ben ik alweer op de weg terug maar met nog veel mooie dingen te zien!

Sounds of Silence?

Na Queenstown was het Fiorden landschap aan de beurt, het leuke aan Nieuw Zeeland is dat je zo van het ene in het andere landschap valt waardoor het elke keer weer een belevenis is om op de bus te stappen.

Al gauw zaten we op de Milford Road een van de beroemdste wegen in Nieuw Zeeland en de wereld, het heeft ongeveer 25 jaar geduurd tot de weg klaar voor gebruik was en de Homer tunnel is met de hand uitgegraven. Indrukwekkend als je de muren van het Fiordlandschap naast je ziet opdoemen onder een stralend blauwe hemel want we troffen het natuurlijk weer eens met het weer! 90% van de tijd regent het maar wij hadden echt een uitzonderlijk mooie dag...

Kun je de auto op de weg ontdekken? :)

De fiorden zijn ontstaan door gletsjers en rivieren. Alhoewel de Maori legende zegt dat ze uitgehouwen zijn door de god "Tu Te Raki Whanoa" maar omdat de mensen het zo mooi vonden gingen ze niet meer weg..
Tu Te Raki Whanoa werd verdrietig omdat hij niet meer kon genieten van zijn creaties, de godin van de onderwereld ontdekte zijn verdriet en besloot hem te helpen.
Zij heeft toen de "Sandfly" in het leven geroepen zodat de mensen het wel konden bezoeken maar nooit lang wilden blijven.
Ik weet niet of het helemaal gelukt is want Milford Sound stikte van de toeristen (en Sandflies!).
Ik kon niet optimaal genieten van de natuur met 2 helicopters, 3 scenic vliegtuigjes, 5 cruises, 600 japanners en 500 amerikanen om me heen maar het uitzicht was spectaculair :)


En deze vond ik wel leuk als desktop pic, dus voor jullie de full version!


Na Milford Sound zijn we uitgestapt in Manapouri, een klein gehucht maar een perfecte basis om de andere fiord "Doubtful Sound" te bezoeken.
Thuis bij het plannen van mijn reis stond deze al hoog op mijn to-do lijst en ik ben erg blij dat we de kans kregen om er 5 uur te kayakken en varen, in totaal duurde de dag bijna 10 uur en wat een ervaring.
Doubtful Sound is veel moeilijker te bereiken dan Milford Sound je moet eerst 40 minuten op een boot over het meer Manapouri en daarna op een grindweg van 22km (die 22 miljoen dollar heeft gekost, duurste weg in Nieuw Zeeland, ze hadden zich een beetje vergist in de hardheid van het gesteente) voordat je bij de fiord bent.

Doubtful Sound was geweldig en zo stil... Vergeleken bij Milford Sound een hele verademing. Ik heb een filmpje op mijn camera gemaakt waar je alleen de kleine golfjes op het water hoort en een vogel.
Helaas niet meer "wildlife" gezien dan een zeemeeuw maar het scheen wel heel bijzonder te zijn dat het zo windstil en vlak was, natuur op zijn allerbest :)



Omdat we ons nog niet moe genoeg voelden na een lange kayaktrip (sarcasme ;)) besloten we de volgende dag om een wandeling van 3 uur te maken, dat moest wel lukken, immers de benen hadden nog niet zoveel moeite hoeven doen.
Uiteindelijk bleek te wandeling de stijlste in mijn hele leven te worden... Anderhalf uur recht naar boven klimmen en naar beneden was wel even pittig maarja uiteindelijk kregen we een goed uitzicht op onze omgeving!


Nu zit ik in Invercargill een redelijk saaie stad voor Nieuw Zeeland begrippen, alle locals zeggen dat we hier ook niet lang moeten blijven dus gaan we morgen richting "The Catlins" om ons geluk nog maar eens te beproeven op het zien van wat Penguins en Dolfijnen die we in Doubtful Sound gemist hebben!