Tierra del Fuego

Vanochtend zijn we opgehaald voor een trekking door Tierra del Fuego national park. Onze gids, Jessica, spreekt best goed engels en kan ons en onze 2 franse compagnons, veel vertellen over de flora, fauna en de geschiedenis van dit gebied. Voordat de Spanjaarden hier kwamen leefden hier de Yahgans.

Op de grond is een struik met bessen die naar appels smaakt. Wel appel met een vreemd zurig na smaakje. Er is veel meer eten te vinden. In de bomen zitten een soort bollen. Boomtumoren als het ware, die noemen ze hier indian bread. Er zit niet veel smaak aan maar het lijkt in de verte wat op mandarijn (gek genoeg vond ik dit wel lekker!)
Ook hebben we een soort aardbei gegeten. Al lijken ze op bramen, ze smaken naar erg zoete aardbei.

Vandaag is het mooi weer. Het is zonnig, windstil en 15 graden. Dit is bijzonder want het klimaat is hier meestal niet al te best. 335 dagen per jaar is het hier koud en regenachtig. Kleding zou de yahgans niet droog en warm houden. Daarom jaagden ze op zeeleeuwen en smeerden zichzelf in met zeeleeuwen vet. Ook verwarmden ze hun hutjes en kanos met een vuurtje. Toen Ferdinand Magellaan deze met vuurtjes verlichte kust voor het eerst zag noemde hij het vuurland (Tierra del Fuego).

Helaas kwamen de Europeanen ook om op zeeleeuwen te jagen. Ze werden schaars en de shamans konden zich niet meer met vet insmeren ook moesten ze van de zendelingen kleding gaan dragen waardoor ze ziek werden dood gingen. Vandaag de dag is er nog 1 Yahgan die de cultuur in stand houd.

De wandeling door het bos met wat klimmen en dalen duurde 3 uur, we hebben konijnen en wilde paarden gezien. Beide diersoorten die van nature niet voorkomen en een plaag vormen. Om van de konijnen af te komen hebben ze de grijze vos geïntroduceerd. Die eet alleen geen konijnen maar vogels. Lekker slim. Aan het eind werden we verrast met een echte 3 meter grote patagonian condor!

We hebben gelunched in een zuidpooltent. Op het menu staat stokbrood met pate, J/Q (ham/kaas), olijfjes en een glas wijn. Daarna krijgen we een soort minestronesoep zonder macaroni en met grote stukken kip.

Het middagprogramma was met een kano op de Lapataia rivier varen. Het eerste deel in zoet water, het 2e deel in zout. De stroomversnelling was te intens vandaag dus we moesten de kanos over een dijkje naar de overkant tillen. Ook hier hebben we grote roofvogels gezien en forse eenden die niet kunnen vliegen en onhandig in het water vallen. Op alle eilandjes staat een vlag. Voor je aanmeert moet je goed kijken of er geen chileense vlag staat, want daar mag je niet zomaar komen. Ook zijn onze kanos en kanopakken duidelijk voorzien van Argentijnse vlaggen. Spannend zo'n grensgebied!

We meren aan daar waar de route 3 eindigd op het zuidelijkste punt. Al fin del mundo, ofwel het eind van de wereld genoemd.
Verder zuidelijker kun je met de auto niet komen!

In het hotel aangekomen besef ik pas hoe dat eiland waar we op uitkijken heet. 'Cabo de Hornos', in Nederland beter bekend als kaap Hoorn! Waar de pacific en de Atlantic ocean samen komen ontstaan gevaarlijke weersomstandigheden waar de klippers vroeger regelmatig ten onder gingen.

Vandaag gaan we varen over het beagle kanaal. Alweer onze laatste excursie van deze reis.